ฤารักนฤมิต

                    ‘สวัสดีจ้ะหนู’  หญิงวัยห้าสิบปลายเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร  บุษราคัมยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยสวัสดีกลับไป  ‘ป้าแวะมาขอบคุณน่ะ  ขอให้เจริญๆนะ’

               ‘ขอบคุณเรื่องอะไรกันคะคุณป้า’  หญิงสาวเอ่ยถามด้วยความงุนงง  หล่อนแน่ใจว่าไม่เคยรู้จักมักจี่กับสตรีนางนี้  เหตุไฉนจึงควรได้รับคำขอบคุณ

                ‘ขอบคุณที่ซื้อของมาให้น่ะจ้ะ  เออนี่...ป้ามีของจะให้ตอบแทนด้วยนะ’  ใบหน้าที่เต็มไปด้วยกระและรอยย่นมีรอยยิ้ม  หล่อนยิ้มเจื่อนๆตอบกลับไปทั้งที่ในใจยังเต็มไปด้วยความเคลือบแคลง

               ฉับพลันหญิงสาวก็รู้สึกเหมือนตัวเองโดนดูดให้มาโผล่ยังอีกสถานที่หนึ่ง  หล่อนพบตัวเองอยู่บนเตียง  หากแต่ไม่ใช่เตียงในห้องของตนเอง  แต่เป็นเตียงของใครก็ไม่รู้  ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นคือหล่อนกำลังเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งหล่อนมั่นใจว่าหล่อนไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าเขามาก่อนในชีวิต

               น่าแปลกที่หล่อนกลับไม่ดิ้นรนขัดขืน  ตรงกันข้าม...หล่อนยอมให้ผู้ชายคนนั้นไล้ปลายนิ้วมืออุ่นไปตามผิวกายนุ่มนิ่ม  อาจจะเบี่ยงหนีแต่ก็เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้นยามเมื่อเขาสัมผัสโดนจุดอ่อนไหว